O zaman ben başlayayım 7 ay evvel kesin dönüş yapan biri olarak ama. Asıl başlıyayım ? Sıkıcı ve uzun uzun da anlatmak istemiyorum fakat şu bir gerçekki kesin dönüş planlayıp onu orada başlatmak ve yavaş yavaş şekil vermek, her geçen gün kesin dönüş yaklaştıkça kendini sanki rüyada gibi hissetmek gibi birşey kesin dönüş... Sanki derinliğini bilmediğin bir suya, akıntının gücünü bilmediğin bir akarsuya bırakmak gibi bir şey kesin dönüş....sonra son günler ....düşünülmesi gereken bir sürü prosedür ? En doğrusu ne acaba , nasıl yapsam diye günlerce kafa yorma ...sonra gün gelip çatıyor....en sevdiklerinle kendini sanki izine gider gibi ama yinede biraz değisik duygularla kendini havalimanında bulmak ...aval aval etrafına bakmak..
Gerçek mi , hayal mi bütün bunlar diye düşünmek .... Ve nihayetinde burada ilk gün, hafta ve aylarda hem kendin, hem eş dost akraban, hem toplum ve hemde değişik bir sürüüüüü kanun ve kurallarla verdiğin savaş... Türkiyeye kesin dönüşü tozpembe görüp de burada oooh gel keyfim gel yapmayı beklerken bir bakıyorsun oradakinden daha büyük bir stress altındasın ...
Fakat tüüüm bunlara rağmen bir de bakıyorsunki acı ve tatlı günlerinde sıcacık aile ve tanış ortamındasın, etrafın dilini konuşan insanlarla dolu ....namazıma yetişemiyeceğim diye korkmana gerek yok , kaldırımda bile dur ve kıl namazını istersen çekinmeden... Çık bahçene, balkonuna akşam 11 de olsa yudumla çayını, sohbet et komşunla ...
Herşeye rağmen iyiki burdayım diyorsun başını yukarı kaldırıp yıldızlara bakıp ...deriiin bir nefes alıyorsun ...iyi ki dönmüşüm diyorsun ....işte kısaca duygularım ....şimdi top siz de
))))