Arkadaslar degerli yorumlariniz ve görüsleriniz icin hepinize ayri ayri tesekkür ederim..bizim sorun yeni degil yillardir degismedi aslinda hep benim susmam alttan almam..ne dediyse evet dememle bu zamana kadar tasiyabildim..sürekli söyledim ona bak ben kimse icin degil cocuklar icin böyle her seye katlaniyorum her seyi onlar icin devam ettiriyorum diye ..zamanla hep düzeli dedim ama hic bir sey düzelmedi degismedide kendiside diyor zaten ben böyleyim degisemem ve her sey iyice kötüye gitti.psikolga gitmeyi hep önerdim taa bastan beri dedim ama hicc yanasmadi su saatten sonrada gitsede artik ben istemiyorum..hep sans verdim kendime ona cocuklara aileyi kurtarma adina elimden gelen her seyi denedim ama ben böyle yaptikca her seferinde o daha fazla daha fazla üstüme geldi ..hatta beni insan yerine bile koymamaya basladi en kücük bir seyde isittigim laflari birakin kadinin kocasina demesini insan insana demez anliyorumki ben hatayi taa bastan yapmisim susarak alttan alarak o kendince bu ne dersem yer yutar bisey yapamaz zaten yapmiyorda gibisinden düsündü hep simdi gercekten niyetimin ciddi oldugunu gercekten artik bosanmak istedigimi evden ayrilacagimi ögrendi ögreneli iyice cildirdi hayati sana zehir ederim cocuklari sana göstermem bütün parani yerim seni mahvederim sen bu evden ayrilamzssin diye sürekli tehdit ediyor....ama sorun surda artik ben gercekten yapamiyorum..götüremiyorum tasiyamiyorum..birakin görmeyi sesini bile duyunca kendimi gercekten kötü hissetmeye basladim..