Tek adamlık bizim sırf siyaset sorunu değil, kültürel bir sorunumuz.
Dikkat edin Türkiye'de bir insan müdür olsun, hemen kendini bir halt sanar. Hepimiz yaşamışızdır çocukken bir müdür tanıdığımızın yanına uğrarız, dersinizki, adam ne kadar kibar ve saygılı. O an bir işcisi gelir yanına, buyur ne lazımdı diyeceğine öküz gibi "ne var" der, eliyle hafif tersler ve tamam çık sen dışarı der"
Yada bir bakada müdür olur birisi, yanına var havasından geçilmez.
Prof. olmuştur, sen hasta olarak yanına varsın, seni konuşturtmaz bile. "Tamam tamam biz bilyoruz" der.
Okulda müdür olmuştur, havasından geçilmez.
Hepimiz Türkiye'de tatile gideriz. Otelin restoranda yemek yeriz, tüm garsonlar harıl harıl çalışır yetiştiremez, ancak bir baş garson vardır, elini hiç birşeye değirmez. Sadec emir verir ve arada gezer.
Hastaneye gidersin, resepsiyonda genç bir bayan oturur. Kraldır. Birşey sormaya gelmez.
Adam kendi akşama kadar sokakta açık seçik karı kıza bakar, hanımın baş örtüsünden bir saç teli gözükse kavga eder.
Daha çok böyle örnekler var. Diyeceğim, tek adamlık siyasi bir sorun değil. Bu kültür eksikliğimiz. Biz yetki kullanmayı çok seven bir toplumun insanlarıyız. O yetkiyi kullanırkende başkasını aşağladıkmı tatmin oluruz.
