12 senelik arkadasim hipomani

[hOrOz]

tüm yazilari okumadim -
- ama sunu yazayim -
- o "rahatsizlikdan" dolayi kullandi haplari -
- birden yada yavas yavas biraksin bence

iyi bir tavsiye değil nerden biliyorsun dersen Babam da yıllarca psikolojik (paranoya) tedavi gördü

ay da bir iğne vurulması gerekiyordu .. İğne yapılinca hiç bir şeyi yoktu .. hiç rahatsız olduğunu farkedemezdin

ama bir kaç kez inat etti iğne yaptırmadı sonucu çok ağır oldu .. 3-4 hafta hastanelerde kalması icab etti . .

hatta son zamanlarda hastalık iyice nüksedince doktoru "aslında bu iğne iki haftada verilmesi gerekliydi
ama şimdiye kadar ay bir yeterli oldu fakat bundan sonra iki haftada bir vermemiz gerek li " demişti..

Ruh hastalıkklarını ailesinde olmayan bilmez dışarıdan başka görünür içeride ise farklıdır ..

hani bir yara olsa veya ameliyat edilecek bir durum olsa keser atarsın

ama görünürde ne bir yara ne bir hasar var ...

düşünce ve ruh durumunu tamir etmek çok zor

bu hastalıkların tamamen geçmesi mucize gibi bir şey ...

devamlı az da olsa ruh halinde bir iz kalıyor

ne yazıkki elden hiç bir şey gelmiyor sadece sabır etmekten başka

[sputnik]

Öncelikle gecmis olsun.
Depresyon sözle anlatilacak, gözde canlandirilabilecek bir hastalik degil.
Onu ancak yasayan bilir.
Bu rahatsizlik her insanda degisik sekilde ortaya cikar. Ortaya cikmasi icin de bünyesi yatkin olanlara hastaligi tetikleyici bir etkenin devreye girmesi yeterlidir.
Ben doktor degilim. Aramizda da doktor olacagini zannetmiyorum.
Ancak tecrübem var diyebilirim.
Depresyon tedavi edilebilir bir rahatsizliktir. Bunu aklimizdan cikarmayalim.
Bu tedavi haftalar da sürebilir aylar da.
Burada yazdiklariniz bu hastaligin tam olarak belirtilerini tasiyor. Onun icin de arkadasinizin doktoru ilac yazma geregi duymus.
Ilaclarini kullanmasini öneririm.
Depresyon ilaclarinin genelde etki göstermesi icin 4-6 hafta arasi bir zamana ihtiyaclari vardir.
Ilaci düzenli ve her gün ayni zamanda kullanmasi da önemlidir.
Ondan daha önemlisi yaninda ona destek olacak birinin olmasidir.
Is ilacin destegiyle beraber hastanin yavas yavas sosyal olabilmesi, mümkünse istemese bile yürümesi ve gezmesi de önemlidir.
Hepisinden önemlisi zor da olsa yasadigi kayibi kabul etmesi, bunun hayatin bir geregi oldugunu idrak etmesi dir ki isin özü temelde budur.
Yani yasadigi kayibi kabul edecek.
Verilen ilaclardaki seretonin denen madde vucutta bazi hormonlarin salgilanmasini saglar ve insan kendini rahat hissedebilir. Fakat kesin cözüm
kisinin olaylari kabul etmesidir ki burada kader ve kadere iman inancini özümsemek meseleyi kökünden halleder.

Arkadasinizin inanc durumunu bilmiyorum. Inancli biriyse sayet bunu da atlatacagini, hayir ve serrin yaradandan geldigini, her seyin biz kullar icin oldugunu
ve bizim de buna teslim oldugumuzu kavradigi anda sorunun cözülmeye basladigini görecektir.

Yukarida arkadaslarimiz söylemis; sabir ve iyi olacagina dair kendine inanmak cok önemli.

Sacma gelebilir ama o arkadasin her gün aynanin karsisina gecip günde dört ögün " ben iyi olacagim " desin.

Gelismeleri buraya yazarsan iyi olur.

Tekrar gecmis olsun