Selamünaleyküm
sıgarayı bırakmak o kadarda sor değil aslında, tabii onu gerçekten bırakmak isteyene.
Ben kendimden örnek vereyim.
Evde hiç içmezdim. Kahvehane ve işte içerdim o mereti. Bir gün yine işte çalışıyorum ve ağzımda bir dal sigara, makina açılacak bir elimde makinadaki kalıpları soğutmak ve yağlamak için tabanca diğer elimde sıcak Kalıptan döküm parçayi alabilmek için pense.
Sıgara kaldı dudakların arasında, kafayı hafif yana eğerek açılan kalıbın içinden parçayı almaya yönelirdim. Sıgaranın dumanı gözümü yakmasın diyede sıgara hangi tarafa bakıyorsa o gözümü kapatırdım makinadan parçayı alana kadar. Bu şekilde çalışır geçerdi iş günlerim. Bir gün hafif nezle vardı ve hiç tad alamazdım sıgaradan, zaten bırakmak da istiyordum, içmeyecem artık seni
diyerek o gün boşandım. Aradan bir kaç ay geçti ve yine kısa bir süre az az içmeye başladım nasıl olsa kolaymış bırakması diyerek.
Sonra yine bıraktım. Bunu bir kaç defa böyle tekrarladım. Yanılmıyorsam 2006 da son vermiştim içmeye. En son sıgarayı ağzıma aldığım gün 2009 da acı bir olay olmuştu ve o gün iki tane yakmıştım. O günden beri Allaha şükürler olsun daha içmedim ve içilen mekana girmem. O arada bıraktığım zamanlar maç izlemek için kahvehaneye giderdim, sanki evde izleme imkanı yokmuş gibi, eve geldiğimde sıgaranın kokusundan rahatsız oluyordum, anca duş aldıktan sonra rahat oturabiliyorudum. Nasıl bir kötülükmüş ki senelerdir kendime yakmışım.
Gerçekten bırakmak isteyen bırakabilir. Canı çektiğinde hayır diyecek ve güçlü olacak. İki hafta dayanacak ve nefsine yenilmeyecek.
Alıntı ile Cevapla